แนวคิดหลัก
ระบบนิเวศประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตซึ่งเป็นองค์ประกอบทางชีวภาพ และสิ่งไม่มีชีวิตซึ่งเป็นองค์ประกอบทางกายภาพ ระบบนิเวศคือระบบที่มีความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสิ่งมีชีวิตและสิ่งมีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมที่ไม่มีชีวิต โดยใช้ทรัพยากรในสิ่งแวดล้อมร่วมกัน ภายในระบบนิเวศมีการถ่ายทอดพลังงานระหว่างสิ่งมีชีวิตเป็นทอด ๆ โดยแสดงได้ในรูปของโซ่อาหารและสายใยอาหาร และมีการหมุนเวียนสารจากสิ่งแวดล้อมสู่สิ่งมีชีวิตและจากสิ่งมีชีวิตสู่สิ่งแวดล้อม ซึ่งการถ่ายทอดพลังงานและการหมุนเวียนสารจะเกิดขึ้นควบคู่กัน
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ร่วมกันในระบบนิเวศมีความสัมพันธ์กันในลักษณะต่าง ๆ เช่นภาวะพึ่งพากัน ภาวะปริต ภาวะอิงอาศัย เป็นต้น โลกของเราจัดเป็นระบบนิเวศที่ใหญ่ที่สุดและมีความหลากหลายทางชีวภาพมาก
ความหลากหลายทางชีวภาพ หมายถึง ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิตภายในระบบนิเวศ โดยสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ต่างมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน ความหลากหลายทางชีวภาพแบ่งออกได้เป็น 3 ระดับ ได้แก่ ความหลากหลายของระบบนิเว ความหลากหลายของชนิดและความหลากหลายทางพันธุกรรม ซึ่งแต่ละระดับไม่สามารถแยกออกจากกันได้ ความหลากหลายทางชีวภาพมีประโยชน์ต่อมนุษย์ในด้านอาหาร ใช้ทำเครื่องนุ่งห่ม ทำยารักษาโรค เป็นที่อยู่อาศ
ความเข้าใจคลาดเคลื่อน
1. ผู้บริโภคสัตว์สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้ามีเหยื่อเป็นจำนวนมากในระบบนิเวศถึงแม้ว่าจะปราศจากพืชก็ตาม
(ที่ถูกต้องแล้วสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ถ้าปราศจากพืชซึ่งเป็นผู้ผลิต)
2. แสงอาทิตย์และแก๊สออกซิเจนไม่สามารถผ่านลงสู่แหล่งน้ำได้ ดังนั้นพืชน้ำจึงไม่ใช่ผู้ผลิต
(ที่ถูกต้องแล้ว แสงอาทิตย์และแก๋สออกซิเจนสามารถผ่านลงสู่น้ำได้ และพืชทุกชนิดเป็นผู้ผลิตในระบบนิเวศ)
3. การที่สิ่งมีชีวิตกินพืชเป็นจำนวนมากกว่าสิ่งมีชีวิตกินสตว์ เป็นเพราะมนุษย์นิยมเลี้ยงสิ่งมีชีวิตกินพืชมากกว่าสิ่งมีชีวิตกินสัตว์
(ที่ถูกต้องแล้ว สิ่งมีชีวิตกินพืชมีจำนวนมากกว่าสิ่งมีชีวิตกินสัตว์ เนื่องจากในธรรมชาติมีการควบคุมจำนวนของผู้ผลิตและผู้บริโภคลำดับต่าง ๆ ให้อยู่ในสัดส่วนที่เหมาะสม กล่าวคือ ผู้ผลิตมีจำนวนมากที่สุด สิ่งมีชีวิตกินพืชมีจำนวนมากกว่าสิ่งมีชีวิตกินสัตว์)
ที่มา เอกสารสำหรับผู้รับการอบรม การอบรมครูด้วยระบบทางไกล หลักสูตรมาตรฐานการอบรมครูปีที่ 3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น